Kapitalizm to system gospodarczy oparty na własności prywatnej i swobodzie umów, w którym ludzie konkurują i zarazem współpracują wymieniając między sobą towary i usługi.
„Wolny rynek” to nic innego jak prawo podaży i popytu, które działa jak prawo grawitacji, niezależnie od tego, czy chcemy, czy nie. Polega ono na tym, że w wyniku swobodnej wymiany towarów i usług kształtują się ich ceny. Taki wolnorynkowy kapitalizm opiera się na ideologii uznającej wolność i równość wobec prawa za najważniejsze prawa człowieka.
Rynek – to działania osób (np. konsumentów, producentów, pośredników) polegające na przekazaniu (prawa) własności (głównie dóbr lub usług) z wykorzystaniem lub nie (np. darowizna) środka wymiany, przeważnie złota lub srebra, zwanego pieniądzem (towarowym).
UWAGI:
Istotą wolnego rynku (kapitalizmu) jest prywatna własność i wolność działania.
Oprócz rynku nie istnieje osobny byt zwany „niewidzialną ręką rynku”.
Zwrot „niewidzialna ręka rynku” podkreśla w zwięzły sposób, iż aby skoordynować (w "niewidoczny" sposób kierować) niezliczoną ilością działań osób na rynku wystarczą dwie rzeczy: wolne od ingerencji rządu ceny i wolny pieniądz.
Krótko: koordynację rynku umożliwiają ceny i pieniądz.
Wolny rynek (kapitalizm) – mówimy, że rynek jest wolny, jeśli przekazanie (wymiana) praw własności jest wolna od ingerencji i/lub konfiskaty (kradzieży) ze strony osób trzecich np. rządu.
Interwencjonizm, to ingerencja rządu, parlamentu, gminy (np. ustawy sejmu) w działanie ludzi, szczególnie w przekazywanie praw własności i/lub jej częściowa lub całkowita konfiskata (kradzież w formie podatków etc.).
Interwencjonizm (regulacje, biurokracja) prowadzą do socjalizmu i totalitaryzmu. Lewicowe totalitaryzmy takie jak, klasowy socjalizm w Rosji, narodowy socjalizm (nazizm) w Niemczech, faszyzm we Włoszech miały pewne cechy wspólne. Faktyczną władzę posiadało wąskie grono ludzi: bolszewicy, naziści, faszyści. Reszta społeczeństwa była podzielona na dwie grupy - uprzywilejowaną oraz zwalczaną i wyzyskiwaną. W Rosji przyjęto kryterium klasowe - uprzywilejowana była wierchuszka partii i jej partyjne fagasy w terenie, zwalczani byli wrogowie ludu (kapitaliści, bogatsi chłopi, ktokolwiek mający trochę własności prywatnej oraz mający inne poglądy opozycjoniści) wreszcie wyzyskiwanymi byli ci sami chłopi i robotnicy którym system rzekomo miał służyć. W Niemczech przyjęto kryterium rasowe, ludzi dzielono na nadludzi - Niemców i podludzi - Polaków, Cyganów, Żydów, Słowian.
W Polsce mamy już bardzo dużo totalitaryzmu1, egalitaryzmu2 i demokracji totalitarnej. Mamy coraz mniej wolności. Po roku 1989 wprowadzono, używając określenia Stanisława Michalkiewicza, kapitalizm kompradorski, który nie licząc połowy nazwy, z prawdziwym kapitalizmem nie ma nic wspólnego. Mechanizmy demokratyczne - wybory powszechne, referenda zostały tak napisane w ustawach, aby uniemożliwić faktyczny wybór (progi wyborcze, finansowanie partii z budżetu). Można wręcz powiedzieć, że ustawodawstwo (regulacje) przeszkadzają w swobodnym rozwoju najmniejszej grupy społecznej jaką jest rodzina. Za kryterium podziału przyjęto stosunek do egalitaryzmu. Tym razem uprzywilejowanymi są zwolennicy egalitaryzmu i rzekomo dyskryminowane różnego rodzaju mniejszości.
Biorąc za punkt wyjścia własność i ludzkie działanie ekonomia austriacka wprowadza dodatkowe pojęcia - ranking (uszeregowanie) celów, skala preferencji lub wartości, preferencja czasowa, wymiana bezpośrednia, pośrednia, popyt, podaż, cena, pieniądz, depozyt, zasada użyteczności krańcowej, cykl koniunkturalny i wiele innych. Metodą dedukcji wyprowadza wnioski, formułuje prawa i korelacje między wprowadzonymi pojęciami. Ludzie - uczestnicy rynku uzyskują dzięki tej wiedzy informacje jak działać, aby osiągnąć zamierzone cele.
Zdobycie wiedzy ekonomicznej zajęło ludziom setki i tysiące lat. Ludzie nauczyli się handlu, rzemiosła, wynaleźli pieniądz. Braki w wiedzy ekonomicznej na dworze cesarskim były przyczyną upadku cesarstwa rzymskiego3.
Za prekursorów ekonomii austriackiej przyjmuje się hiszpańskich scholastyków z czasów hiszpańskiego Złotego Wieku oraz Frédérica Bastiata. „Zwykle uznaje się, że austriacka szkoła ekonomii powstała w 1871 r., kiedy opublikowano „Principles of Economics“ (Menger 1981) Carla Mengera (1840-1921).“4 Za przedstawicieli tej szkoły uważa się m. in. takich ekonomistów jak: Carl Menger, Eugen von Böhm-Bawerk, Ludwig von Mises, Friedrich August von Hayek, Murray Rothbard, Hans-Hermann Hoppe.
__________
1 sierpnia 2011 r.